Piątek 23 maja klasa 2 ϵ razem z panią prof. Wiolettą Zawadzką i panią prof. Anetą Kaliściak spędziła w Warszawie.
Dzień do granic wypełniony doświadczeniami rozpoczęliśmy w Teatrze Powszechnym, gdzie dzięki oprowadzaniu i warsztatom mieliśmy okazję wejść za kulisy teatralnej produkcji. Zobaczyliśmy tam pomieszczenia, rekwizyty i mechanizmy dające wyobrażenie ogromu scenicznych przygotowań oraz wyzwań.
Zainspirowani nieco tym nietypowym wglądem powróciliśmy już na zwyczajną nam stronę sceny. Z zaciekawieniem obejrzeliśmy spektakl “Król zwierząt” reżyserii Karoliny Porcari, który wymowną historię o zgłębianiu prawdy o sobie czerpie z “Baśni włoskich” Italo Calvino. Nieokreślone miejsce, czas i okoliczności baśni wzbogacone zostały o kilka współczesnych nawiązań, które mogły pozwolić na silniejsze zaangażowanie. Magiczna baśniowa tradycja została natomiast uwydatniona przez klimatyczną muzykę na żywo i płynne choreografie ruchu aktorów, które zgodnie wywarły na nas największe wrażenie.
Po tak wyrazistym przedstawieniu i chwili przerwy czekał nas główny punkt wycieczki - spacer szlakiem “Lalki” Bolesława Prusa. Mogliśmy podążać śladami bohaterów niezwykle żywych w naszej wyobraźni, gdy obserwowaliśmy i słuchaliśmy o miejscach, w których wyraźnie i pięknie powołani zostali kiedyś do życia. Nieraz myśleliśmy o ich losach czy trasach codziennych spacerów. Nigdy jeszcze nie było nam łatwiej zapomnieć o nieprawdziwości książkowych wydarzeń, jak patrząc w okna narożnej kamienicy pana Stanisława. Dawny sklep przy Krakowskim Przedmieściu wydał się nam natomiast niemalże znajomy. Warszawa okazała się być równie pełnoprawną bohaterką “Lalki” i jako taką poznaliśmy ją na nowo.
Ostatnim już, zasadniczym punktem naszej wycieczki była wizyta w teatrze Collegium Nobilium, gdzie zobaczyliśmy spektakl dyplomowy studentów czwartego roku kierunku aktorstwa, pt. “Mewa”, na podstawie dramatu Czechowa. Za reżyserię odpowiadała Katarzyna Minkowska - absolwentka naszej szkoły. XIX-wieczny dramat został uwspółcześniony w sposób skuteczny i skomplikowany, pozwalając nam na zbliżenie się do postaci skrytych, nieporadnych emocjonalnie. Wykorzystanie nieznanych nam wcześniej form teatralnych różnicowało spektakl, czyniło go niejednorodnym i angażującym, nie ze względu na spektakularność, a świetnie dającą się wyczuć dynamikę. Aktorzy wykreowali postaci bardzo żywe i wyraziste, nierzadko smutne i przeżywające swoje własne, sprzeczne ze sobą tęsknoty. Współczesny intelektualizm, potrzeba tworzenia w ogóle, relacje matki z synem, opozycja treści i formy, codzienna tragedia przyzwyczajenia, miłość i inne uczucia - to wszystko, o czym “Mewa” opowiadała, jest niepokojąco blisko nas. Być może dlatego nie sposób było jej się nie poddać, zachować dystans.
Po takich wrażeniach pozostał nam spacer nocną Warszawą i senne oczekiwanie na powrotny autobus. Towarzyszyły nam ogromne zmęczenie i ból nóg, ale także satysfakcja.
Wycieczka pozwoliła nam zarówno na poznanie teatru dosłownie od spodu, podążenie śladami naszej ulubionej postaci literackiej, doświadczenie dwóch, całkiem różnych spektakli i niczym nieograniczone wspólne spędzenie czasu. Ogromnie dziękujemy paniom profesor Wioletcie Zawadzkiej i Anecie Kaliściak za zorganizowanie wycieczki i ich energię, która dalece przerasta naszą!
Laura Sobiecka, Natalia Masłowska, 2 ϵ